Nooit in Japan geweest. Ik ben meer van Zuid-Amerika. Het meest oostelijk, waar ik me gewaagd heb is Hagia Galini op Kreta, 25 graden oost. Met een wrakkig Volkswagenbusje door half West Europa en door heel Joegoslavië. Ja, kinderen, dat had je toen, Joegoslavië. Er woonden communisten, maar niet van die erge. Onze Oranjes-Nassau konden het goed vinden met 'Maarschalk' (u kunt dat 'maar' ook weglaten) Tito. Eminente vrienden-keuze heeft ons vorstenhuis altijd gekenmerkt. Dikke vriendjes met Ceaucescu, de Sjah en de sultan van Oman.
Hagia Galini was toen een miniem klein dorpje, en onze komst veroorzaakte grote opwinding. Op het pleintje aan de haven kookten we onze aardappelen onder het verbijsterde oog van de toegestroomde bevolking. Groente en vlees betrokken we bij de lokalen, tot ontzetting van onze ingewanden, die de gehele nacht hevig protesteerden. WC's waren er niet, maar het havenhoofd is weelderig bemest geraakt. Ik zal verder niet in details treden. Nu is Hagia Galini een soort Kretensich Torremolinos. Serves them right!
Tegenwoordig heb ik geen trek meer om mijn huis te verlaten. Nu ja, boodschappen doen, dat moet dan maar af & toe. Naar C&A of naar de HEMA. Ik ben een groot fan van de HEMA. Mevrouw Clax koopt er haar hoofddoekjes. Zelf heb ik nog gisteren een dekbedovertrek gekocht. Van satijn, zag ik, toen ik thuis kwam. Luxe! Misschien hang ik het wel aan de muur, zo mooi. Slaap ik nog wel even onder mijn ouwe retige bedvodden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten