Vies is lekker. Knoflook bijvoorbeeld. Lekker voor jezelf, smerig voor je omgeving. Knoflook is gezond, zeggen ze. Bestrijdt hoge bloeddruk, doodt bacteriën. Opent de poriën, zeg ik op eigen gezag. De stank komt niet alleen met de adem naar buiten, maar ook rechtstreeks door de huid. Als je op sollicitatiegesprek gaat, kan je de knoflooksoep beter uitstellen, tenzij je opgaat voor een vacature bij een franse groenteboer.
Haring, ook zoiets. En dan hoeft het niet eens een bedorven exemplaar te zijn. Ga je shoppen: eerst de boodschappen doen en dan de haring snoepen. Doe je het andersom, dan schaadt het je reputatie in alle bezochte winkels. Hier spreekt een deskundige, die jarenlang achter de toonbank heeft gestaan op een paar passen van een haringkraam. Trouwens, wat haring betreft: neem de jaarlijkse Grote Haringtest met een ferme korrel zout. Vertrouw liever op eigen waarneming. Een aantal jaren gelee dacht ik er wijs aan te doen een omweggetje te fietsen om wat haringen te scoren bij nummer 5 van de test. Kwam ik me daar toch thuis met een smerige smeerbare troep met de consistentie van voorgekauwde erwtensoep! Vaut le voyage. Ja, naar de toiletpot.
Limburgse stinkkaas - Rommedoe - is ook zo'n smerige lekkernij, die niet ieders culinaire passie opwekt. Roggebrood met appelstroop erop, dat schijnt te werken en (we zijn tenslotte in Limburg) echt bier erbij, durf ik te voorspellen.
Tot zo ver de heerlijke gore gewoonten van onze eigen landgenoten. Voor griezelgoor uit verre landen verwijs ik u naar National Geographic. Slechts een hint: bedorven vogels, weken gerot in zeehondenhuid, een lekkernij bij diepvriesvolkeren.
Volgende keer spreekt ome Clax over heerlijk vieze gewoonten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten