Daily routine

Op veler verzoek ("Wat doe je de hele dag, Clax?") beschrijf ik hier mijn dagelijkse route op de digitale snelweg.
Zodra ik wakker ben subsidiair thuiskom van ongetwijfeld nuttige bezigheden, steek ik mijn computer aan. Het opstarten duurt zó lang, dat een mens rustig ontbijt kan bereiden en de verzamelde werken van Gerard Reve kan lezen. Mijn eerste bezoek is aan mijn mailboxen. Vervolgens waag ik mij op het Web. Eerst de aardbevingen contrôleren. Dan achtereenvolgens naar CNN, Nu, BBCNews, Dnews.de en District8 voor de lokale plietsieberichten. Heb ik dan de wil om te leven nog niet verloren, dan ga ik naar mijn vrijwilligerswerkje. (Mocht ik wel genoeg heb van het leven, hang ik me op, of ga naar Iran om het te láten doen)
Bij de lunch werk ik hetzelfde programma af, maar breng buitendien nog een bezoek aan Airliners.net voor de broodnodige luchtvaartporno. Daarna LiveLeak (een soort YouTube Heavy) om mijn desastrologische kennis bij te spijkeren. Uiteindelijk doe ik om te recupereren nog een sudokoetje en wat Tetris. Dat gepuuzel zou goed zijn voor je hersens. Volgens mij leer je alleen maar beter puuzelen.
Tot slot het beantwoorden van de binnengekomen elektropost.

"Vind je dat niet saai worden, Clax, iedere dag hetzelfde?"
Neen, jongen (m/v). Hoewel oorsprong en doel van het universum de chaos is, blijft mijn persoonlijke streven de orde en het vast laten roesten der gewoonten.

"Clax, je noemt helemaal geen sites van lichte zeden."
Vraag dat maar aan je moeder.

Later iets over mijn buitenwebse activiteiten. Tipje van de sluier: ik heb geen gerania)

Motorrrrraria

EXCLUSIEF! VOORPUBLICATIE UIT MOTORRRRRARIA
Met vriendelijke toestemming van de uitgever.

Engelse motoren zweten altijd

[Fragment uit Motorrraria speciaal voor Rob Baars. Uit een Drents interview met Albert Bos door bluesmuzikant Erik Harteveld ]

Ik stond met mijn vader op het land als kleine jongen. Dat was met de TT. We hoorden Agostini d'r bovenuit op de MV Agusta. Die reed toen nog de 350 en de 500. Dat geluid hoorde je d'r bovenuit. Ja, wat voor geluid is dat. Het is een donker geluid. Het komt ergens van binnen. Je kunt het verder niet omschrijven. Het is donker en diep. Sommigen worden d'r geil van, opgewonden. Staan ze met de benen wijd te luisteren. Ik heb d'r ook wel cd's van of ik luister naar motoren op internet. Dan zet ik het spul op tien.

Ik heb de MV Agusta helemaal nagebouwd. Hij is helemaal origineel. Behalve de koplamp. Anders mag je d'r niet mee op de weg. Ik heb d'r ook een kenteken bij. Hij is nou van Iris, mijn dochter. Die kan d'r later op rijden als ze achttien is. Ze is nou bijna zestien.

Ik heb een kameraad. Hij is zeventig en stapt nog zo op de motor. Die zit in de Nortons. Hij heeft als kind Nortons gehoord met de TT. Dan krijg je dat. Hij maakt alles zelf en hij heeft ook een draaibank. Hij woont in Beilen. Hij zegt tegen mij van: Met een Ducati kom je d'r bij mij niet in, dan hoef ik je nooit meer te zien. Dus ik leende een keer een Ducati en reed met Iris, mijn dochter, naar hem toe in Beilen. En hij dacht dat ik die gekocht had. Hij zegt van: Met een Ducati kom je d'r bij mij niet in.

Motoren

Bij mijn favoriete uitgever AFdH , tevens uitgever van A.L. Snijders en van nog veel meer fraais, wordt het prachtboek Motorrrrrraria aangekondigd. Literaire, persoonlijke, bijna poëtische verhalen over de mens en zijn (m/v) motorfiets. Ik keek er al sinds de aankondiging begerig naar uit.
Ik heb helemaal geen motor. Ik heb zelfs geen motorrijbewijs, maar dat komt doordat ik mijn midlife-crisis heb verzaakt. (De midlife-crisis is dát gedeelte van het leven, dat valt tussen de geboorte en de dood). Zonder te begrijpen waarom, begon ik ineens allerlei motortijdschriften te kopen. Over oude en nieuwe 'fietsen' en over mooie toerritten. 'Alle motoren 2001' lag altijd bij de hand. Ik vulde voor de grap zelfs een online-proeftheorie-examen in. Ware het echt geweest, dan was ik comfortabel geslaagd. Nu alleen nog praktijk doen. Toen begon het gedraal en gedraai, getalm en geteem. 'Geen tijd, geen geld, volgende week dan maar of na de vakantie' Trouwens: welke moet ik kiezen? Ducati Monster? BMW 1200? Zo,n ouwe BMW R80? Toer-, cruise-, naked bike?
Die midlife, compleet gemist. Je zou een berichtje moeten krijgen. Van de gemeente of zo. Komt de burgemeester langs: "Meneer Alingh, het wordt de hoogste tijd." Net als van je pensioen: vanaf je 59ste jaar worden de Fondsen zenuwachtig. "Wilt u eerder stoppen?" De overheid mengt zich in het gesprek: "Wilt u langer doorwerken?" Neen, ik wil een berichtje, dat de penopauze aankondigt.

Muziek

Zou de mooiste muziek al geschreven zijn? Laatst scoorde ik een 2e Mahler op de tillevisie en nog een fraaie ook, met Claudio Abbado als dirigent. Als die 2e symfonie 'Uhrlicht' wordt aangekondigd op radio of tv, zal ik hem niet overslaan. "Verveelt dat niet, Clax?" Neen, nooit. Je hoort in elke noot de hele symfonie. De pauken lijken wel als melodieus instrument te worden gebruikt. En dan dat koor! Hoe zacht kan je zingen met zijn honderden? "Aufersteh'n...". En hoe luid? "Bereite dich zu leben!" Je krijgt er bijna zin in.
Nog zoiets: Le Sacre du Printemps van Strawinsky. Wreed! Zal ik ook nooit overslaan. Met of zonder oorspronkelijk of modern ballet. Ik lees, ondanks een jaar of 5 cello- respectievelijk pianoles, geen muziek, kan alleen aan de noten zien of het omhoog gaat of omlaag, maar die bladmuziek zou ik wel eens willen zien.
De vraag blijft: hoe mooi is deze muziek? Kan het nog mooier? (Is 'mooi' het mooiste woord?) De Mattheus van Bach? Songs in the Key of life van Stevie Wonder? Het Smurfenlied van Vader Abraham? Pardon, geintje.
Als ze al geschreven is, die mooiste muziek, hoop ik dat we het nooit te weten komen.

Edeldier

Paard
Paarden normaal?
Paarden voor de zwijnen gooien
Paardemedisch
Je moet een gegeven paard niet voor zijn bek slaan
Anderhalf paard en een paardekop
Over het paard getild paard
Paardenmilitaire axi
Paardkeerautomaat
Paardenchute
Paardendijsvogel
Paarddansen
Paardellel en pipidum
Paardenplu
Paarddansen
Paardoes

USSR (CCCP)

Sinds de Sovjet-Unie uiteen gevallen is, slaap ik slecht. Dat komt zo: als ik vroeger te lang wakker lag, gaf ik mezelf altijd kwisvragen op te lossen. 'Noem alle landen van Afrika met hunne hoofdsteden' bijvoorbeeld of 'neurie alle volksliederen, die je kent' (ik zing zó slecht, dat ik dan nog liever slaap) of als je aan het strand staat en je drukt op 'pauze', hoeveel golven zie je dan? Een van de puzzeltjes was 'Noem alle landen van Azië', maar sinds al die -stannen erbij zijn gekomen, lukt dat bij lange na niet meer. Dan wind ik me daar dermate over op, dat ik helemaal niet meer slaap.
Neem dan een slaappil, zou je zeggen. Ik heb in mijn leven wel eens een slaappil of 3 genomen (niet tegelijk) ja. Wat een verademing! Drie volslaapse nachten. Maar ik wil eigenlijk geen pil. Een mens slikt al genoeg: een waar je geen hoge bloeddruk van krijgt, een waar je niet bang van wordt en een waar je van uitdroogt. Dat laatste is geloof ik maar een bijwerking, maar ik weet niet meer waar hij oorspronkelijk voor of tegen was.
Nog een bezwaar tegen slaapmiddelen is, dat ze je droomleven aantasten en 's nachts maak je dingen mee, die je overdag niet eens zou kunnen beleven. Geen pillen dus, maar lijden.

Voghelen

De mus is de meest voorkomende vogel, zeggen ze. Niet hier op mijn pleintje. Ik herinner me dit jaar slechts één keer een mus gezien te hebben. Nee, hier is het de kauw. Mit Vorsprung. Dan kraaien, duiven, meeuwen, merels, koolmezen, eenden en eksters, ongeveer in die volgorde. Af & toe parkieten en een specht. Ik heb hier ook wel eens een scholekster gespot. Vraag niet, wat die hier komt doen. Vissen hebben we hier niet, want geen water. In de lucht hangt hier meer dan eens een buizerd (hangvogel) en in dit seizoen komen grote v-vormige vluchten ganzen hoog over. Opvallend genoeg vliegen ze meestal in noordelijke richtingen, zelfs in de winter. Sinds ik hier woon - 25 jaar, dank u - heb ik slechts één keer een portugese brulkanarie mogen treffen.
Zelf houd ik geen beesten. Ze kosten handenvol geld en behoeven meer aandacht, dan ik bereid ben ze te geven. Waarom geen kat dan? Allergisch. Als ik een poes op mijn tillevisie zie, sla ik al dicht. Ik chargeer nu. Ik vind het wel prachtdieren, zowel in verschijning als in gedrag. Hartverscheurend onafhankelijk. Je hoeft ze niet te knuffelen, ze knuffelen zichzelf. Het is maar goed, dat ik ze niet verdraag.
Nee, dan mensen...

Arbeid

Vroeger had je arbeiders. Wij socialisten waren voor de arbeiders. Je moest minstens één eerlijk handmatig vak uitoefenen, zoals stratenmaker of havenwerker. Ik heb dan ook leren lassen. Altijd nuttig voor later, wist ik. Een laskap op het hoofd - stoer! - en pruttelen maar. Binnen een paar seconden zaten de oefenstukken aan elkaar vast . Tot mijn innige tevredenheid. 'Mooie bloemkool' zei de lasinstructeur. 'Dank je' antwoordde ik trots, want wij arbeiders tutoyeerden elkaar. Maar het was niet als compliment bedoeld. Het volume van mijn werkstukje was ongeveer verdubbeld en mijn las deed inderdaad denken aan een ferme stronk.
Een paar lessen later had ik toch een bruikbaar voorwerp geproduceerd. Een racegaspedaal voor mijn Eend. Nu kon ik, zonder mijn voet van het rempedaal te halen, dubbelclutchen bij het schakelen. Heel-and-toe noemen wij autocoureurs dat. Voor veilig en snel terugschakelen zonder al te veel schade aan de versnellingsbak. Nergens voor nodig, maar ik had het toch maar geïnstalleerd! Ik was zelf een Arbeider!
Tegenwoordig zijn alle productiemiddelen aan de doe-het-zelver en iedereen kan lassen zonder les. Je hoeft geen arbeider meer te zijn of zelfs maar socialist. En autocoureur was ik ook niet.

Vertaal

Voor de duidelijkheid heb ik het onderstaande stukske, 'Kleur 2', even door de Google-vertaler gehaald. Vertalen is zowel een kunst als een ambacht.

Dark blue is my favorite color, but can not. "Colour does not exist, " she said recently in a scientific program of the BBC. It was at the till vision, so it is true. (I had an uncle, Uncle Gerry, and he always said: "It's in a book and it's true. " And he had still read the Bible ...) Color starts in the brains. So here we are along. Or without. Because there with me a few cones have fallen, I'm color blind and it turns out, that color does not exist. My reality, in short, is the real one! I have an exaggerated notion of color are found. "And color vision till then?" I hear you scoff. Scam. Us a lot of money out of the bag to beat. HD? Ha no! Look out: that is HD. If you put your glasses on, at least.
From now on, my favorite color is gray. There!

Kleur 2

Donkerblauw is mijn favoriete kleur, maar dat kan helemaal niet. 'Colour doesn't exist', zeiden ze laatst in een wetenschappelijk programma van de BBC. Het was op de tillevisie, dus is het waar. (Ik had een oom, Oom Gerrit, en die zei altijd: "Het staat in een boek en dus is het waar". En hij had nog wel de Bijbel gelezen...) Kleur begint pas in de hersenen. Daar zitten we dan lekker mee. Of zonder. Omdat er bij mij een paar kegeltjes zijn omgevallen, ben ik kleurenblind en nu blijkt, dat kleur helemaal niet bestaat. Mijn werkelijkheid, kortom, is dus de echte! Ik heb kleur altijd een overschat begrip gevonden. 'En kleurentillevisie dan?' hoor ik jullie schamperen. Oplichterij. Om ons een hoop geld uit de zak te kloppen. HD? Ha nee! Kijk eens naar buiten: dát is HD. Als je je bril op zet, tenminste.
Van nu af aan is grijs mijn voorkeurkleur. Daar!

Droomreis

Tegenwoordig blijf ik het liefst voltijds thuis zitten, maar vroeger ging ik nog wel eens op reis. Na aankomst wilde ik vaak meteen weer retour. Maar ja, geen vliegmaatschappij, die daar aan meewerkt, tenzij je dubbel betaalt. Het groeit me niet op de rug, dus bleef ik maar.
Dan reis ik liever naar Dromeland. Als je wakker wordt ben je weer thuis. Vannacht was ik even op Aruba. Wat is het daar veranderd! Er ligt nu sneeuw, hoewel het er nog steeds aangenaam warm is. Er wordt een tunnel gegraven naar het strand. Lange files doordat op veel plaatsen de weg is opgebroken. Gelukkig ken ik een omweggetje. Wel goed oppassen in het donker. Ik reed (hoewel ik te voet vertrokken was) bijna tegen de pier op.
Maar goed, ik ben weer thuis.

Vruchtbaar

Als je ouder wordt, merk je, dat je ook dingen weet, die je nooit geleerd hebt. Niet alles. Fruitariër bijvoorbeeld. Ik wist niet, dat er ook een woord is voor mensen, die alleen fruit eten. Dus ook geen bonen of spinazie of asperges (mmmm!) Het kan nog heviger: alleen afgevallen fruit. Ik denk, dat je er daarmee nog niet bent. In afgevallen fruit zitten toch ook zaden, die voor leven hadden moeten zorgen. Of je moet het meteen onder dezelfde boom weer uitsch..... Nee, de beste oplossing is dat je jezelf opeet. Twee problemen in één klap opgelost: het milieu en jezelf.

Kleurarm?

Als je kleurenblind bent, maak je aardige vergissingen. Wil je bruine bonen eten, blijkt, dat je witte bonen in tomatensaus hebt gekocht. Denk je peper op je filet americain te doen, bestrooi je abusievelijk de pindakaas. Of nootmuskaat op je krentenbolleke terwijl je kaneel bedoelde. Niet eens onaardig trouwens, nootmuskaat op je krentenbrood.
Of leeuwen. Stephen Fry vertelde in QI, dat wij kleurenblinden wel goed kakikleur kunnen onderscheiden. Neem ons mee op safari en wij tonen u de leeuw. Ik kan het niet controleren. Ik heb nog nooit een leeuw gezien zonder bordje erbij: 'Leeuw'. Geef mij maar een zebra.
Ga je met je vliegtuigje op een van de grasbanen van Hilversum landen. 'Je moet díe baan hebben' zegt de instructeur behulpzaam. 'Maar waar is het vliegveld?', vraag ik bezorgd. Na een paar lessen kon je Hilversum Airport aan de vorm wel onderscheiden. Wees niet ongerust: ik heb geen vliegbrevet gehaald. Geen talent en veel te arm.

Vliegveld Hilversum EHHV (foto's Bert Kuijper)

Bij medische keuringen val ik al snel door de mand: in het kleurentestboekje ben ik na bladzijde 2 wel uitgekeken. Mooie dingen gezien, maar niets wat officiëel voor kleur doorgaat. Maar kijk ik in mijn rode fleecejack over het groene boekje naar buiten, dan zie ik met dit heerlijk weertje boomkleurige bomen en graskleurig gras. Bruin respectievelijk groen, weet je dan uit de poëzie.

Multatuli

Ik was van plan om het Volledig Werk van Multatuli achter elkaar uit te lezen. Eerst de delen 8 tot en met 25 (Brieven en documenten) en dan de eerste 7 (het literaire werk). Na het lezen van deel 17 heb ik 18 terug in de kast gezet. Ik kreeg behoorlijk genoeg van die paranoia van M. De wereld is tegen hem. Raakt hij ook nog bevriend met Mina Krüseman. Ze kunnen het uitstekend vinden, totdat zij de hoofdrol gaat spelen in Multatuli's toneelstuk 'Vorstenschool'. Dan begint het vrije gifspuiten en losse beschuldigen. Twee paranoïde karakters tegen elkaar. Gedeelde smart is dubbele smart. Een mens wordt er humeurig van.
Nee, dan de Dagboeken van Samuel Pepys, dá's pas leven. 7934 bladzijden op mijn leesmachientje (Bebook Neo). Spannend vanwege de achterliggende geschiedenis - de Pest, de grote Brand van Londen en Michiel de Ruyters' tocht naar Chatham - , boeiend vanwege de beschrijving van het londense leven en gratis vanwege het Gutenberg Project.
129 boeken staan er nu op mijn leesmachine. Verreweg de meeste gratis, maar ook een paar veel te dure betaalde boeken. Hemeltjelief, wat een prijzen voor die e-books!
Gelukkig zijn er ook nog gewone houten boeken.

Nat beest

Mijn moeder had een dolfijn als huisdier. Ze hield hem in de tuin. Af en toe mocht hij achterop de fiets mee om boodschappen te doen. Ik zei: 'Moe, dat is niet goed voor zo'n beestje, dat droogt uit. Ik pakte hem op en legde hem zachtjes in het natte gras. Vond hij heerlijk! Vochtige zeem erover en nat houden. Ik zei tegen mam: 'Je moet de tuin afgraven, heeftie een leuk vijvertje. Dat is nooit gebeurd. 'Het is geen vis', zei moe. Nee, maar wel een nat dier.

Maan

Soms staat de maan zó dicht bij de aarde, dat je hersens worden uitgerekt. Daarom zit er een schedeldak op je hoofd en is het verpakt in een vel. Wel worden je wenkbrauwen soms omhoog getrokken. Als je gezichtspieren dan te slap zijn, blijf je altijd verbaasd kijken. Meester Spong bijvoorbeeld, advocaat en vriend van de grote 17e-eeuwse dagboekschrijver Samuel Pepys.